Blog

31-07 2021

Vandaag geen gedicht maar een kort verhaaltje. Want ja, als dichter probeer je natuurlijk ook eens wat anders. Wat vinden jullie er nou van? ja het is allemaal nog niet geniaal maar als kleine vingeroefening heb ik iets geschreven voor de verhalen wedstrijd “toen het licht uit ging”

Toen God het licht uit deed

Ze zeggen altijd dat het nogal eenzaam aan de top is. God kon dit feit beamen. Hij had er nooit om gevraagd om geboren te worden, maar was er zomaar ineens. Verder was er niets dan gas en steen en hij verveelde zich kapot. Het was tijd dat er eens wat moest gaan gebeuren in dit luchtledige saaie zooitje. Zoals zo vaak gebeurt als men zich stierlijk begint te vervelen blies hij zaken op. Hoe groter de knallen hoe beter. Hij kon als een klein kind genieten van al dat geweld, de kleuren en het sterrenstof dat in zijn haren spoot. Zo gingen ontelbare tijden voorbij. Voor God telde tijd niet eigenlijk. Als hij sliep kon dat zo miljoenen jaren duren, wat wist hij nou van tijd? Een dag voor God kan wel oneindig lang duren voor een mens. Wie zal het weten? Als God het niet weet, dan weet niemand het.

Zelfs het oneindig laten ontploffen van sterren en gassen begon te vervelen. Het was ergens in dat moment dat God besloot om maar eens iets in elkaar te knutselen in plaats van de hele tijd alles maar kapot te maken. Al snel kwam hij erachter dat dit eigenlijk veel en veel leuker was. Van alles wonderlijke werelden, alle levende wezens en natuurlijke decors die hij schiep, was de aarde toch wel een van de minst enerverende. God had een wat mindere dag, zijn creativiteit stond op een laag pitje en na zoveel werelden te hebben geschapen werd zijn werk soms wat routinematig. Dit scheppen van dingen begon ook behoorlijk vervelend te worden. Toch ging hij wel door met het scheppen van de aarde. Deze wereld had meer jeu nodig. Op de laatste dag had hij een geniale ingeving. God plukte een haar van zijn hoofd en pakte een slordig hoopje zand en spuugde er wat in. Met zijn knokige handen kneedde hij het tot een bal en stak de haar er bovenin. Meer was er niet nodig; de mensheid was geboren. God kon zijn lol niet op. Hij kon er oneindig lang naar kijken. Die rare wezens met hun rare gewoontes. Hoe verder de mensen zich ontwikkelden des te vaker hij van zijn wolk naar beneden sprong, op invitatie van de menselijke goden en halfgoden. Een mooi offer en uitgebreid gebed was voor zijn ijdele inborst vaak moeilijk te weerstaan. En toen kwamen er ook nog de feesten! Oh die feesten. Vooral de feesten van Dionysos waren altijd de moeite waard om te bezoeken.

Na zijn laatste zuip en neukpartij had hij zich ernstig verslapen. Plotseling was de lol voorbij. Toen hij wakker werd hoorde hij zijn naam niet meer in gebeden oproepen. Wat is hier nou gebeurd? Hij kroop naar de rand van zijn wolk en zag allerlei vage figuren lopen die maar bleven riepen dat God niet bestond? Goed bedoelende mensen in witte jassen, maar ook beduidend minder zuivere sujetten, waar God zijn goedkeuring niet aan kon geven. Toen hij naar zijn zandloper liep zag hij dat er in zijn slaap 5000 jaar voorbij was gevlogen. Zo weinig tijd, er was nog nooit zoveel verandert in zo weinig tijd?

God werd nu een beetje zenuwachtig. Wat waren die gekke mensen nu weer aan het doen? Hij zag een man roepen dat er grote muren gebouwd moeten worden ergens om anderen buiten te houden. Hij zag een andere man iets roepen over halve hagedissen verkleed als mensen die de wereld over willen nemen. Weer iemand anders verkondigde dat de aarde plat was. Alle humor, de lol en de kracht van de mensheid leek te zijn verdwenen.

Tja, soms kan een creatie niet uitpakken zoals je dat hebt voorzien. Gelukkig kon God altijd het licht uitdoen en zonder veel nadenken drukte hij op een knop en KNIP! het was donker, leeg en stil.